“منِ مانا” اسم مجموعه ست و شعارمون هم آگاه و عملگرا بودن هست. اما فلسفه ش اینه که همه ما انسان ها میل نسبی به جاودانگی داریم و دوست داریم جوری زندگی کنیم که بعد از خودمون هم آثارمون مانا و ماندگار باشه. پس من، میل به مانایی دارم. اما برای اینکه پرنده وجودی مون بتونه تا مدت ها بر آسمان هستی مانا باشه باید دو تا بال داشته باشه. بال آگاهی و بال عملگرایی. یعنی هم شروع کنه به شناخت خودش و راز های جهان هستی و هم تلاش کنه برای رفع موانعی که موجب عدم عملگرایی میشن تا بتونه اون آگاهی رو عملیاتی کنه.

بذارید همینجا در مورد آگاهی یه چیزی بگم بهتون: من طی این ۱۶ سال تحقیق و پژوهش تئوری و عملی دیدم که متاسفانه ۸۰درصد از محتوای دوره ها و حتی کتاب ها شدیدا ناقص و پر ایراده. مثلا اساتیدی که به قانون جذب و کائنات و مطالب معنوی فرا مادی و متافیزیکی اعتقاد دارن، متاسفانه از مباحث علمی و بعضایشون حتی عقلی دور هستن. به این صورت که یا بی اهمیت جلوه میدن مباحث عقلی و علمی و منطقی رو و یا بدون اینکه اصلا تعریف و چهارچوب علم رو بدونن، به هر طریق ممکن بحث خودشون رو میچسبونن به علم که متاسفانه خیلی زشته چون اون دیگه علم نیست بلکه شبه علمه

و دسته مقابل شون اساتید علمی هستن که در مباحث شون کاملا از علم و مقالات و پژوهش های دانشمندان و… استفاده میکنن و به طور کامل هم مباحث قانون جذب، متافیزیک و فراماده رو باطل و خرافات میدونن. جالبه که من وقتی علت مخالفت هر کدوم از این دو دسته رو با دسته مقابلش بررسی کردم دیدم ظاهرا هیچکدوم نرفته عمق حقایق دسته مقابلش رو کالبدشکافی کنه و فقط با یه نگاه سطحی و استدلال های بسسسیار ضعیف، طرف مقابل رو رد کردن به همین سادگی. البته این مسئله محدود به این یک مثالم نمیشه و مثالای زیادی هست از این دو دسته گی های بعضا تعصبی و گاها جاهلانه

مثلا اغلب مذهبیا میگن فقط مباحث قرآنی و روایی معتبره و دوری میکنن از شنیدن و یا خوندن مطالب دانشمندان غربی

و البته عده ای از غیر مذهبیا هم تا گفته میشه قال صادق سریع گُر میگیرن که چرا از کلام عرب های ۱۴۰۰ سال پیش استفاده شده.

یا مثلا پزشکی نوین شدیدا طب سنتی و اسلامی رو میکوبونه و بالعکس. خلاصه از این دست مثال ها زیاده که نشون میده ظاهرا یه تعصب مخفی این وسط هست که موجب میشه آگاهی ای که به مخاطب منتقل میشه، همه جانبه نباشه و درنتیجه مخاطبین هم اگه متعصب باشن، که طرف مقابل رو احمق میدونن و اگر هم متعصب نباشن حسسسابی گیج میشن که بالاخره کدوم شون درست میگن

من معتقدم در هر بحثی، هر مکتبی حرفی داره و این استاد هست که باید بتونه بدون تعصب حقایق رو از اعماق مکاتب مختلف بیرون بکشه و به مخاطب بده. پس آگاهی به عنوان یک بال، وقتی میتونه موثر باشه در مانایی ما که همه جانبه و عمیق باشه. برا همینه که شما در سایت من مانا هم مباحث مادی و علمی می بینید و هم مباحث فرا مادی و معنوی تحقیق شده. این در مورد آگاهی بود. اما پایین تر نکته مهمی میگم در مورد عملگرایی